همه چیزدرباره مرغ عشق
(مشخصات)
مرغ عشق در حالت کلی می توان به ۲گروه هلندی وساده تقسیم کرد که نژاد هلندی آن دو برابر بزرگتر از نژاد معمولی آن است که معمولا درکشورانگلستان نگهداری شده ودرایران هم موجود است ومرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می‌باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شده‌است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می‌باشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز می‌باشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی می‌باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره‌اند.پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی می‌باشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکه‌های بنفشی که ریش نامیده می‌شود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع می‌شوند.نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی می‌باشد.
(تعیین جنسیت نر وماده)
برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین
گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و
سوراخهای بینی در آن هستند٬می‌باشد.در نوع نر
رنگ این پوست آبی تیره‌است اما در نوع ماده آبی
روشن ٬قهوه‌ای یا متمایل به قهوه‌ای است.رنگ
آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است
هرچند در نرها مریض این رنگ مات می‌شود و در
نرهای مسن قهوه‌ای شده و ترکهایی در آن دیده
می‌شود.اما رنگ این پوست در ماده‌ها متغیر است
در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر
است و پس از این مدت تیره تر و چروک دار
می‌گردد.
(رفتار شناسی مرغ عشق)
مرغ عشق پرنده¬ای هوشمند و اجتماعی است و
از بازی کردن لذت می برد. مرغ عشق ماده علاقه
زیادی به جویدن اجسامی مانند چوب دارد که این
تمایل در نرها کمتر است. مرغ عشق علاقه زیادی
به همبازی شدن با آدمی دارد و قادر به تقلید
محدود صدا و سوت زدن است. مرغ عشق خیلی
زود اهلی شده و به خانه خو می‌گیرد. می‌توان به
آن یاد داد که روی انگشت بنشیند. حضورسگ و
گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود حتی اگر به آن
دسترسی نداشته باشند. پرنده جدید را باید به
تدریج وارد کرد لذا اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ
عشق خود جفت تهیه کنید، بهتر است که پرنده
جدید را ابتدا در قفس های مجزا ولی کنار هم نگه
دارید تا به هم عادت کنند.
(تولید مثل)
شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل
بارندگی می‌باشد.این پرنده خود می‌تواند ماهها با
آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی
برای تخم گذاری در فصل بارندگی دارد این است
که برای پرورش جوجه‌های خود نیاز به آب دارد.این
پرنده لانه سازی نمی‌کند بلکه از سوراخهای
موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده می‌کند.و
برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده
می‌کنند.حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه
موجود باشد تمام جفتهای یک گروه(گروهها معمولا
10تا ۵۰ تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری
می‌کنند.
یک مرغ عشق ماده در طبیعت
پرنده ماده ۴ تا ۶ تخم می‌گذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱
روز بروی آنها می‌خوابد و در این مدت مرغ نر در
حوالی لانه می‌ماند و نقش نگهبان را بر عهده دارد
و از دهانه لانه ماده را تغذیه می‌کند.مرغ نر تا بزرگ
شدن جوجه‌ها حق ندارد به لانه وارد شود و ماده
این اجازه را به وی نمی‌دهد.
قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و
معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله میگذارند.مرغ
عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی
جوجه‌ها در لانه فضله نمی‌کند و برای این کار از
لانه خارج می‌شود البته تعداد ترک لانه باید کم
باشد تا خطری متوجه جوجه‌ها نشود.چون
نمی‌شود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای فضله
گذاری از لانه خارج شود، قبل از اولین تخم گذاری
مرغ عشق ماده فواصل بین تعداد دفعات فضله
گذاری خود را افزایش می‌دهد و در هر ۲ تا ۳
ساعت مبادرت به انجام این کار می‌کند اما به
میزان بیشتری فضله می‌گذارد به این ترتیب به
فضله گذاری در مدت طولانی عادت می‌کند.در
هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش
می‌ریزد و احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرم
برای تخمها و جوجه‌ها می‌باشد.
بعد از تولد جوجه‌ها ماده آنها را به وسیله خوراک
نرم معده اش تغذیه
می‌کند و بعد از چند روز بچه‌های بزرگتر از غذای نیمه هضم
شده
لوله مری و کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه می‌شوند.به منظور
جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا بچه‌های بزرگر از طریق لوله مری
تغذیه می‌شوند و سپس جوجه‌های کوچکتر از طریق معده تغذیه
می‌گردند.بعد از به دنیا آمدن جوجه ها ماده کمتر از قبل
مبادرت به
تمیز کردن خود خارج می‌شود.
(تغذيه)
ارزن غذای اصلی مرغ عشق است
ارزن مهمترین خوراک مرغ عشق‌ها محسوب
می‌شود و تنها در فصول معینی از سال در
زیستگاه این پرنده‌ها در استرالیا می‌روید و این
پرندگان باقی سال را از تخم خشک سایر گیاهان
تغذیه می‌کنند.اما در اسارت باید علاوه بر ارزن رژیم
غذایی به صورت ذیل را برای ایشان مهیا کرد:
· سبزی‌های تازه مثل تره که مملو از ویتامین آ می‌باشد ٬ کاهو ٬ اسفناج ٬ هویج ٬چغندر
·
· و برگ‌های این گیاه‌ها را به آنها داد.
·
·
· میوه‌های تازه را حتما باید شسته و به آنها داد؛ میوه‌هایی از قبیل:سیب قطعه شده ٬گلابی
· قطعه شده٬هویج که می‌شود آن را به صورت رنده شده نیز به حیوان داد، به توت فرنگی نیز علاقه زیادی دارند و همچنین انگور دو نیم شده را نیز بسیار دوست می‌دارند.
· مواد خوراکی مانند نان خیس شده.
· دانه‌های پخته شده مثل عدس ٬ باقالا و لوبیا.
· بادام خیس شده و خام.
مرغ عشقهایی که به نوعی رژیم غذایی خاص
عادت بکنند به راحتی آن رژیم را ترک نمی‌کنند پس
باید از خردسالی آنها را به رژیم غذایی خوبی
عادت داد. برای اطمینان از جذب مواد معدنی مورد
نیاز در پرنده بهتر است از مکمل های تغذیه ای یا
ویتامین های اضافی ( مانند مولتی ویتامین
مخصوص پرندگان یا مولتی میولزین ) استفاده کرد.
نکته : ممکن است این پرنده از گچ و آهک برای
تغذیه نیز استفاده کند ؛ شایان ذکر است که پرنده
به راحتی می تواند این مواد را دفع کند و هیچ گونه
عوارض جانبی برایش به بار نخواهد داشت.
(نگهداری)
بهتر است مرغ عشق‌ها بصورت جفت نگهداری
شوند.مرغ عشق به محیط اطراف خود خو می‌گیرد
و نباید جای قفس پرنده را تغییر داد.قفس پرنده باید
جایی باشد روشن و تا حد ممکن ساکت.و در
محل‌های پر رفت و آمد و پشت پنجره که نور آفتاب
دائم به آنها بتابد محل مناسبی نیست، زیرا اگر
مرغ عشق زیاد زیر نور آفتاب بماند سکته
می‌کند.قفس پرنده باید در بالا باشد تا پرنده به
همه چیز مسلط باشد و احساس ترس نکند.اگر
مثلا قسمتی از قفس رو به دیوار باشد به طوری
که مرغ عشق از پشت خود خیالش راحت باشد
بسیار برای او مناسب خواهد بود.
کف قفس را با شن مخصوص پرندگان و یا روزنامه
غیر رنگی ( رنگ استفاده شده در چاپ روزنامه
برای پرنده مضر است) بپوشانید و حداقل یکبار در
هفته آنرا تعویض کنید.
در قفس باید میله‌هایی به قطر ۲٫۵ تا ۳ سانتیمتر
قرار داده شود تا مانع ابتلای پرنده به بلندی ناخن
شود.همچنین باید در قفس از شاخه درختان نیز
برای نشستن پرندگان استفاده شود.مرغ عشق
برای اینکه منقارش بیش از اندازه بلند نشود باید
همیشه با آن کار کند، وجود شاخه درختان در
قفس باعث می‌شود مرغ عشق با نوکش آنها را
بکند.این شاخه‌ها باید دائما عوض شوند.
ظروف آب و غذای مرغ عشق‌ها نیز نباید زیاد
تعویض کرد زیرا به آن ظرف عادت می‌کنند و از ظرف
جدید ممکن است بترسند و این باعث گرسنگی
آنها بشود. در صورت تمایل به نگهداری بیش از یک
جفت مرغ عشق در یک قفس باید حتما به این
موضوع اشاره شود که هر جفت مرغ عشق برای
داشتن بهترین بازده برای زندگی به فضایی معادل
یک مکعب با اضلاع 50 سانتی متر نیازمند می
باشند و در صورت داشتن فضایی کم تر از این
حدود بی شک میان جفت ها درگیری بر سر قلمرو
زیستی پیش خواهد آمد.
(بيماري ها)
مرغ عشق همانند سایر پرندگان به بسیاری از
بیماری های طیور مبتلا می شود ومهم ترین این
بیماری ها عبارتند از: بیماری نیوکاسل، بیماری پر
ریزی فرانسوی، بیماری جوجه مرغ عشق، بیماری
آبله، بیماری پستیاکوز، بیماری سالمونلوزبیماری
مگا باکتریوز، بیماری تریکومونیازیس، بیماری
کوکسیدیوز، بیماری جرب، بیماری اسپرژیلوز. هر
کدام از بیماری های فوق الذکر علایم ونشانه های
خاصی دارد وبرای درمان آن ها باید به دامپزشک مراجعه کرد.
علائمی مانند عطسه های متوالی و مشاهده
آبکی تر شدن فضله در این پرنده طی چند روز
متوالی، نشانه خطر شناخته شده و باید سریعا
نسبت به بر طرف کردن آن اقدام کرد ؛ بدین صورت
که از جریان هوای مستقیم جلوگیری به عمل
آمده، پرنده را در دمای بالاتر نسبت به محیط بیرون
نگهداری کرده و با استفاده از نور مادون قرمز(با
فاصله30 سانتی از پرنده)گرما دهی کنید تا جریان
خون در پرنده بالا رفته و با افزایش دما، این علائم خطرناک بهبودی یابند
